Keramiek stoken in een zoutoven is een techniek die begon in Duitsland in de 15e eeuw. Een stooktechniek toen gebruikt voor productie keramiek, voorraadpotten. Keramiek gestookt in een zoutoven is op hoge temperatuur gestookt waardoor het heel sterk is en door de met zout ontstane glazuurlaag, erg goed bestand tegen zuren. Wat het goed geschikt maakt voor gebruiksgoed. Toen ook erg geschikt voor zuurkoolpotten en vandaag de dag bestand tegen de heftige ingrediënten van de vaatwastablet.
Naast het werk dat Hoeboer in haar eigen atelier in een elektrische oven stookt, stookt zij sinds 2016 ook geregeld haar werk in zoutovens. Zij maakte voor het eerst kennis met zoutstoken in Friesland in het atelier van Her Comis en Pauline Ploeger. Zij heeft daar enkele maanden stage gelopen en op deze plek leren draaien. Tijdens deze stage heeft het zien en gebruiken van zoutgestookt gebruiksgoed en het meemaken van een zoutstook, veel indruk op haar gemaakt. Haar hele keramiek-loopbaan heeft zij dit met haar mee gedragen en pas in 2016 de ruimte en mogelijkheid gevonden om zelf met deze techniek te gaan werken. De hernieuwde kennismaking begon in Hongarije, Keckskemet. In een centrum voor keramiek waar zij twee weken een masterclass volgde bij Sandy Lockwood. De jaren daarna heeft zij in La Borne, Frankrijk, meerdere hout-zoutovens mogen stoken en meestoken. De hout-zout oven van Le Centre in La Borne, en de hout-zout oven van Jeltje Borneman. Ook stookt zij regelmatig bij Phoenix-cultuur in Veghel, een op gas gestookte zoutoven.
`Het zoutgestookte werk heb ik niet meteen naar buiten gebracht. Ik moest het mij eerst eigen maken. Ik wilde uitzoeken hoe zoutstoken mijn werk zou kunnen versterken en welke kant ik met het zoutstoken op wilde. Na veel proeven, mislukkingen en experimenten ben ik met het zoutstoken gekomen waar ik wezen wil. Al is het een nooit eindigend leerproces.
Wat zoutstook voor mijn werk zo geschikt maakt is dat het een heel directe en eerlijke manier van decoreren is. Elke spoor van het draaien is zichtbaar en wordt zelfs geaccentueerd. De kleur wordt aangebracht met slibs en een glazuurlaag ontstaat in de oven doordat het zout de klei zelf verglaasd. Hierdoor is het glazuur niet een extra laag over de klei heen.
Mijn anders altijd voornamelijk witte werk krijgt door de zoutstook nu ook kleur, maar op een manier waarop het niets verdoezeld of afdekt. Het decoreren is al in een vroeg stadium, net na het draaien, onderdeel van het maak proces. Het werken met verschillende slibs, het overlappen met glazuren, de plek in de oven, de reductie en de hoeveelheid zout die het werk vangt, al deze aspecten vormen samen een heel gelaagd eindresultaat. Een kopje is ook nooit aan elke kant hetzelfde. Er kan ook een zogenaamde sinaasappelhuid ontstaan waar de scherf veel zout heeft gevangen`